قسمتی از متن کتاب

روزی روزگاری خیاطی بود که چشم و دلش از پول و دارایی سیر نمی شد. هر وقت پارچه ای برای دوختن لباس می آوردند، دو از چشم صاحب پارچه و شاگردانش آن را می بُرید و برای خودش بر میداشت و این کار خیاط تا مدت ها ادامه داشت. شبی خیاط دست کج خوابی دید که روز قیامت شد و از همه پارچه هایی که دزدیده علم آتشین دست کرده اند و قرار است آن علم آتشین را بر سر او بکوبند که از ترس و وحشت بسیار از خواب پرید…