یک جوانی بود یتیم و فقیر هم بود تمام سرمایه و دارائی او یک بیل و یک کلنگ بود که صبح ها مثل همه حمال ها و کارگرها می آمد میدان شهر می ایستاد هر کس کارگر می خواست او را سرکار می برد این جوان فقیر که مادرش او را با بدبختی و یتیمی بزرگ کرده بود یک روز صبح که برای کارگری می رفت اتفاقاً آن روز دختر پادشاه صبح زود رفته بود برای هواخوری سوار کجاوه بود و برمیگشت از تفریح وقتی به میدان شهر رسید برده محمل را کنار زد که ببیند شهر در چه حال و اوضاع است تصادفاٌ نگاهش به این جوان فقیر افتاد و چشم جوان فقیر هم به صورت دلربای دختر پادشاه افتاد که نه یک دل بلکه صد دل عاشق و شیفته جمال آن نازنین شد.
عشق اگر روز ازل دردل دیوانه نبود تا ابد زیر فلک ناله مستانه نبود
