با وجود روش بینی در عصر حاضر، بیشتر همچنان می پندارد که سلامتشان متکی به منشایی از خودشان است. بیشتر مردم هنوز به راز کهن شفا پی نبرده اند؛ به این راز که سلامت – خواه سلامت جسمانی و خواه سلامت ذهنی – اساساً کاری درونی است. به هنگام بیماری – درمان هر اندازه که موفقیت آمیز باشد. شخص باز هم بارها و بارها بیمار می شود، زیرا به علت بیماری خود اندیشه ها، و احساس های بیمار گونه اش درباره خوشتن و دیگران و کائنات و جهانی که در آن زندگی می کنند پی نبرده است. این اندیشه های بیمار گونه، نیروی زندگی را در وجودش به بند مب کشاند و سبب بیماری (بیم-آری) یا ناخوشی می شود.