در این مغازه ی کوچک هیچ اثری از نور آفتاب نبود. در سمت چپ ورودی مغازه تنها پنجره ی موجود را با کاغذ پوشانده بودند و یک کاغذ اعلانات را هم از دستگیره ی در آویزان کرده اند. نور مهتابی ای که به سقف نصب شده بود روی پیرزنی که به سمت بچه ای که روی کالسکه ی خاکستری نشسته بود افتاده بود. پیرزن گفت: آه او داره می خنده!

زن جوانی پتش صندوق کنار پنجره نشسته بود و مشغول حساب و کتاب بود با دلخوری گفت: پسره من می خنده نه اون اصلاً این کار رو نمی کنه. اون فقط شکلک در میاره چرا اون باید لبخند بزنه؟ زن جوان دوباره مشغول حساب کتاب شد درحالی که پیرزن همین طور دور کالسکه با عصا و قدم هایی ناشیانه که ظاهر زشتی به او داده بود می چرخید. چشم هایش کم سو بود ولی به آنچه که این چشم های کم سو و تیره می دید اطمینان داشت و با خود می گفت: ولی اون پسر بچه داشت می خندید…