تو اون زمون های قدیم
عطر گل و بوی نسیم

اول سال، فصل بهار
دشت و دمن، یه لاله زار

توی دهی، پاک و قشنگ
پر از گل های رنگارنگ

پرنده ها، تو آسمون
مژده میارن برامون

یه دختری، پیرهن پری
موهاش مثه، خشت زری

چه مهربون، چه با وفا
چه خوش زبون، چه با صفا

چه خانومه، چه با وقار
زبر و زرنگ و خونه دار