روزی و روزگاری، در دشتی سبز و زیبا، خانم بزی با سه تا بره کوچکش خوب و خوش زندگی می کرد. بره های خانم بزی، شنگول، منگول و حبه انگور نام داشتند.
آنها در دشت سبز، جست و خیز می کردند و با شادی شعر می خواندند
چمن، راز و چمن ناز
چمن، یه دشت دلباز

چمن، چین و چمن، چین
چمن، یه دشت پر چین

مامان بزی، تو خونه
چه خوب و مهربونه
اما در همین دشت، گرگ گرسنه ای که از آن جا می گذشت، صدای خانم بزی و بره ها را شنید، با عجله پشت بوته ای مخفی شد و نقشه کشید تا بتواند هر سه بره خانم بزی را بخورد، که بالاخره روزی از همین روزها؛
در این دشت اقاقی
افتاد یه اتفاقی

خانوم بزی، دوباره
میره علف بیاره

آهای، شنگول قشنگه
آهای، منگول زرنگه

آهای، حبه انگور
می خوام بشم کمی دور

میرم دنبال سبزه
علوفه های تازه

آقا گرگه غریبه
همه حرفاش فریبه
….