زمانی که مراسم خاکسپاری به پایان رسید، زندگی من دچار تحول شد. احساس می کردم زمان خیلی بیشتر از همیشه ارزشمند است و باید نهایت استفاده را از آن بنمایم. زندگی مانند نهری جاری در حال سپری شدن بود، با سرعتی عجیب، و من هم به آن اندازه کافی محکم و قوی نبودم که بهره ی لازم را از آن ببرم. وقت زیادی را هدر داده بودم. من هم تصمیم گرفتم دیگر اجرای موسیقی در کلوپ های شبانه را از زندگی ام حذف کنم و همچنین از آهنگسازی هم دیگر خبری نبود. همان آهنگ هایی که هیچ وقت کسی آن را نمی شنید. مجدداً در دانشگاه ثبت نام کردم و توانستم در رشته ی روزنامه نگاری موفق به اخذ مدرک فوق لیسانس شوم. به سرعت شغلی در مورد نویسندگی در بخش ورزشی را به من پیشنهاد دادند، من هم پذیرفتم و توانستم درباره ورزشکاران مشهور مطالبی را به رشته تحریر در آورم. من به هیچ عنوان به دنبال کسب شهرت برای خودم نبودم.
