کلاریس در اتاق منتظر من بود و به محض این که مرا دید شروع به گریه کرد، منی چیزی نمی گفتم و شروع به باز کردن سنجاق های لباسم کردم ولی به حدی ناراحت بودم که نمی توانستم برهنه شومف کلاریس به کمکم آمد و در حال گریستن شروع به برهنه من نمود.
او با افسوس گفت: آه خانم، لباس زیبای شما، لباس سفید شما.
گفتم این مهم نیست، نمی بینید که باز یک سنجاق هست باید آن طرفی را باز کنی. با دستی لرزان با سنجاق ها ور می رفت. حال او بدتر از حال من بود و در حال بغض و گریه به کار خود مشغول بود.
