یک شب دزدی در مسیر راهش به کارگاه دیبابافی رسید که پیراهن و پارچه های قیمتی می بافت دزد با خود می گفت همین جا کمین می کنم لااقل از این پارچه ها می دزدم به هر وسیله ای خودش را در گوشه ای مخفی کرد آن مرد در هر تاری که می بافت می گفت ای زبان التماست می کنم ما را حفظ کن هر چه دزد بیچاره منتظر شد دید آن مرد مشغول کار هست و مغازه را نمی بندد عاقبت بیچاره که تا شب تا به صبح بیدار مانده بود آن جامه قیمتی را برداشت و به درگاه حاکم آمد سلام و عرض ادب کرده و پارچه قیمتی را تقدیم کرد…
