آنها در آغاز بچه های راه آهن نبودند، بچه ها به همراه پدر و مادرشان در لندن زندگی می کردند. یکی از این سه خواهر و برادر “روبرتا” دختر زیبایی بود که همیشه “بابی” صدایش می کردند و از همه بزرگتر بود. فرزند دوم “پیتر” بود، که دوست داشت وقتی بزرگ می شود، مهندس شود. و کوچکترین آنها “فیلیس” بود که همیشه سعی داشت، پسر خوبی باشد. مادر اکثر اوقات در خانه مشتاق بازی با بچه ها و یا کتاب خواندن برای آنها بود.
این سه بچه خوش اقبال هر چه که می خواستند داشتند. لباسهای زیبا، خانه ای گرم و صمیمی، و یک عالمه اسباب بازی. همچنین بچه ها پدری بی نظیر داشتند که هرگز عصبانی نمی شد و آماده بازی با آنها بود.
بچه ها بسیار خوشبخت بودند. اما آنها نمی دانستند که چقدر خوشبخت اند، تا زمانیکه زندگی شان در لندن به پایان رسید و به طور جدی مجبور شدند که زندگی بسیار متفاوتی داشته باشند.
ناگهان آن تغییر وحشتناک از راه رسید.