زمانی که کودک بودم، من و حسن طبق عادت همیشگی از درخت سپیدار کنار راه ماشین رو خانه ی پدرم می رفتیم، با یک تکه آینه، نور خورشید را در خانه ی همسایه ها منعکس و همه ی آن ها را عصبانی می کردیم. همیشه با پاهای برهنه و آویزان در حالی که جیب هایمان پر بود از توت خشک و مغز گردو، در مقابل هم روی دو شاخه ی خیلی بلند می نشستیم. همچنان که توت خشک و مغز گردو می خوردیم، سربه سرهم می گذاشتیم و صدای خنده هایمان بلند می شد و نوبتی با آینه بازی می کردیم.
