کتاب عنوان خارق العاده و غریب خود را از آخرین امپراطوری خودمختار بریتانیای کبیر برگرفته است که تا حدود قرن هفتم بخش غربی یورکشایر و اطراف آن را در بر گرفته بود. نقل قولی از شعر بقایای المت تد هیوز در مقدمهٔ کتاب ارائه شده تا منطقه‌ای که تا صدها سال پس از آن به عنوان «بدبوم» و پناهگاه خلافکاران و قانون گریزان تلقی می‌شده را توضیح دهد. داستان با یادآوری مبهمی از صحنه‌ای سوزان آغاز می‌شود و با این جمله پایان می‌یابد: «بقایای المت زیر قدم‌هایم قرار گرفته‌اند.» همانگونه که مندرلی در سرآغاز شاهکار کلاسیک دافنه دوموریه، «ربکا»، یادآوری شده بود. دنیل، کتی و پدرشان پناهنده نیستند، اما تصمیم گرفته‌اند به سرزمینی نقل مکان کنند که به لحاظ قانونی به آنها تعلق ندارد و آنها را به رسمیت نمی‌شناسد و داغ ننگ و خواری به پیشانی آنها می‌نشاند.
