منوچهر شاه از جنگاوری و دلیری سام شادمان و خرسند می گردد و او را تحسین می کند و شاه با سام تا سحرگاه به سرور و شادی به سر می برند. فردا روز سام نزد شاه می آید. منوچهر از او می خواهد که به سوی هندوستان لشکرکشی کند و نخست کابل و نواحی آن را تصرف کند و خاندان مهراب را نابود سازد و خانه اش را نیز به آتش بکشد تا از نژاد ضحاک کسی بر روی زمین نماند.
با وجود اینکه سام ناراضی و ناراحت از این فرمان شاه است، رمین را می بوسد، با شاه خداحافظی می کند و به همراه سپاهش به سیستان می آید. خبر این لشکرکشی به زال و مهراب می رسد. زال نا آرام و پریشان می گردد، از کابل به نزد پدر می آید. وقتی سام متوجه می شود فرزندش نزدیک سیستان است. سپاه را به استقبالش می فرستد. زال زمانی که نزد پدر می رسد از اسب پیاده می شود، زمین را می بوسد و پدر را در آغوش می گیرد.
