«نبرد من» زندگی‌نامه خودنوشت آدولف هیتلر(۱۹۴۵-۱۸۸۹) رهبر آلمان نازی است. او این کتاب را در زندان و پس از کودتای بی‌سرانجامش نوشت و تا سال مرگش ۱۹۴۵، بارها آن را اصلاح و بازبینی کرد. هیتلر در این کتاب علاوه بر زندگی خود، خط مشی فکری و عقاید سیاسی‌اش و درواقع آنچه آرزو داشت از جهان بسازد را به تصویر کشیده ‌است. کتاب او پس از به قدرت رسیدن حزب ناسیونال سوسیالیسم در آلمان و تشکیل «رایش سوم»، همچون کتابی مقدس در هر مناسبت و فرصتی میان مردم پخش می‌شد. در سال ۱۹۴۳ بیش از ۱۰ میلیون نسخه از این کتاب در آلمان وجود داشت، در مدارس تدریس می‌شد و به زوج‌های جوان هدیه داده‌ می‌شد. این کتاب به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده‌است. هیتلر کتاب را در ۱۵ فصل و دو بخش تدوین کرده‌است. در بریده‌ای از فصل ششم این کتاب می‌خوانیم:

«هفتم اکتبر بود که زخمی شدم!

دو سال بود که وطنم را ندیده بودم. با اوضاعی سخت به بیمارستان صحرایی منتقل شدم درحالی که هیچ اطلاعی نداشتم کجا هستم و اوضاع جنگ چگونه است در بیمارستان بستری شدم.

بعد از دوسال بالاخره با قطار به سمت مرز آلمان رسیدیم. همه سربازان از نواحی بروکسل، لووان و لیتر بودند و وقتی خاک آلمان را دیدند از شادی دیدار وطن فریاد می‌کشیدند.

در مدتی که بیمارستان بودم دیدم که در آنجا سربازها و فرماندهان انواع غذاها را می‌خورند در حالی که ما در جبهه هر دو یا سه روز یکبار غذایی برای خوردن می‌یافتیم.

در هنگام اعزام به جبهه در ۱۹۱۴ بسیار خوشحال بودیم و تب و تاب جنگ داشتیم اما هنگام بازگشت از جنگ زمانی که جنگ به اتمام رسیده بود همه در سکوت و بغض بودیم.

خوشحالی فقط این بود که زنده مانده بودیم و یکبار دیگر وارد وطن شده بودیم. ..»